Mormoni
Mormoni – członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich (ang. The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints – w krajach anglojęzycznych przyjął się skrót LDS) lub wyznań od niego pochodzących.
Nazwa
Nazwa „mormoni” nie jest ich oficjalną nazwą,
lecz jedynie nazwą potoczną, która pochodzi od Mormona, proroka-kronikarza,
który według wyznawców streścił obszerne zapisy ludów zamieszkujących w dawnych
czasach kontynenty amerykańskie. Księga Mormona została wg mormonów drogą
objawienia przetłumaczona przez uważanego przez nich za proroka Josepha Smitha,
Jr. Miał on doznać objawienia, w którym poinstruowano go o odrzuceniu przez Boga
wszystkich ówczesnych Kościołów. Księga Mormona ukazała się drukiem w roku 1830.
Nauki i praktyki
Jak sugeruje nazwa Kościoła, mormoni określają
się jako chrześcijanie. Ich nauki i praktyki oparte są na objawieniach danych
przez Boga prorokom, zarówno starożytnym (których zapiski stanowią Stary i Nowy
Testament, czyli Biblię, oraz Księgę Mormona – Jeszcze Jedno Świadectwo o
Jezusie Chrystusie), jak i współczesnym (część objawień współczesnych zawartych
jest w księdze Nauki i Przymierza stanowiącej część ich kanonu). Tak jak
starożytni chrześcijanie oraz prorocy Starego Testamentu, mormoni wierzą, że Bóg
porozumiewa się z ludźmi poprzez żyjących proroków. Mormoni odrzucają
powszechnie uznawany w świecie niektórych chrześcijan dogmat, który zakłada, że
po powstaniu Biblii Bóg zaprzestał powoływania proroków. Twierdzą, że
objawienia, a także inne cuda opisywane w starożytnych pismach świętych są na
ziemi obecne wtedy, kiedy żyją ludzie, którzy pokładają swoją wiarę w Bogu, a
więc także i dzisiaj.
Tak jak wielu innych chrześcijan, mormoni twierdzą, że zbawienie człowieka
przychodzi dzięki łasce Boga; uzależnione jest od wiary, oraz przestrzegania
zasad i norm, które Bóg objawił przez proroków (najczęściej w formie przykazań).
Mormoni nie dzielą przyszłego świata (po sądzie ostatecznym) na niebo (raj) i
piekło. Uważają, że pojęcie "niebo" zawiera różne stopnie chwały. Każdy człowiek
podejmując w swoim codziennym życiu wybory między dobrem a złem podejmuje
decyzję, w którym stopniu chwały żyć będzie w wieczności. Bóg, który według nauk
Biblii, oraz Księgi Mormona ma wgląd w ludzkie serca, w dniu sądu ostatecznego,
czyli w momencie kiedy każdy człowiek będzie przydzielony do odpowiedniego
królestwa chwały – weźmie pod uwagę nie tylko konsekwentność człowieka w
przestrzeganiu boskich praw, ale także jego poziom wiedzy i zrozumienia różnicy
między dobrem a złem (według mormonów oni sami będą osądzani w najbardziej
surowy sposób, ponieważ w ciągu tego życia mieli dostęp do wielu objawień,
nieznanych tak reszcie świata jak im samym). Chociaż ukierunkowaniem duchownym
mormonów jest ciągły postęp w wierze, czyli życie w coraz większej harmonii z
wolą Boga, podkreślają oni, że Bóg jest istotą nie tylko sprawiedliwą, ale
przede wszystkim łaskawą i gotową do przebaczenia (pod warunkiem szczerego
odpokutowania, czyli żalu za popełniony grzech i nie popełniania wyznanego zła
nigdy więcej).
Jedną z najbardziej kontrowersyjnych nauk Kościoła mormońskiego jest doktryna o
dosłownym pokrewieństwie człowieka z Bogiem. Chociaż takie pojęcia jak "dzieci
Boga", czy "syn", albo "córka Boga" nie są czymś obcym w innych kościołach
chrześcijańskich, mormoni rozumieją je bardziej dosłownie. Uważają, że dusza
ludzka składa się ze śmiertelnego ciała, oraz nieśmiertelnego ducha. Ciało
człowiek dziedziczy po ziemskich rodzicach, ale Ojcem ducha jest Bóg (także
nazywany "Ojcem w Niebie"). Ponieważ wszyscy ludzie według mormonów są w sensie
dosłownym synami i córkami Boga, ich potencjał jest także nieograniczony. Ta
doktryna uwidacznia się także w szacunku mormonów do wszystkich ludzi
niezależnie od ich pochodzenia, wyznania, czy nawet poziomu prawości (w kulturze
mormońskiej ludzie postępujący wbrew boskim prawom są często określani jako
dzieci Boga, które nie wiedzą, że są dziećmi Boga). Mormoni uważają, że osobiste
szczęście człowieka (jak również życie w życiu przyszłym) w dużym stopniu zależy
od jego zrozumienia własnego duchowego pochodzenia. Według nich człowiek nie
rozpoczyna swojego istnienia w momencie poczęcia lub narodzin, ale każdy
człowiek żyje przed urodzeniem w stanie preegzystencji, tj. jako duch w Niebie
razem z Ojcem i innymi duchami. Przyszedłszy na ten świat, ludzie przechodzą
różne życiowe doświadczenia (odrzucając zło i wybierając dobro). Ich celem jest
powrót do najwyższej chwały w niebie, czyli do Królestwa Celestialnego, w którym
żyje Bóg Ojciec oraz Jezus Chrystus.
Jednym z najważniejszych warunków otrzymania chwały Celestialnej jest małżeństwo
na wieczność. Mormoni poślubiają swoich małżonków w specjalnie budowanych do
tych celów świątyniach. Wierzą, że ten związek między mężem a żoną (oraz
przyszłymi dziećmi) będzie trwał nie tylko do śmierci jednego ze współmałżonków,
ale jeżeli oboje dochowają wierności (sobie nawzajem, oraz Bogu i jego
przykazaniom) to ich małżeństwo i rodzina będą trwały przez całą wieczność.
Mormoni kładą duży nacisk na szczęście rodzinne. Mają też zazwyczaj wielodzietne
rodziny.
Mormoni uznają chrzest wyłącznie osób, które ukończyły ósmy rok życia,
dopuszczając również możliwość chrztu pośmiertnego. W takim przypadku któryś z
krewnych lub innych członków Kościoła, przyjmuje chrzest „w imieniu” zmarłego.
Chrzest taki ma dla osoby zmarłej jednak wyłącznie znaczenie potencjalne i nie
jest automatycznym zaliczeniem ani do mormonów, ani do zbawionych.
Kościół głosi możliwość zbawienia wszystkich ochrzczonych, niezależnie od tego,
czy należeli kiedykolwiek do ich wspólnoty. Aby pomóc w zbawieniu, gromadzone są
kopie wszelkich zapisów i rejestrów o urodzeniach i śmierci mieszkańców całej
Ziemi. Gromadzone dane są wykorzystywane przez członków Kościoła przy
dokonywaniu obrzędów za zmarłych, które muszą być dokonane za konkretne osoby.
Zgromadzone dane archiwalne są udostępniane jednak nie tylko członkom wspólnoty,
lecz wszystkim osobom zainteresowanym badaniami genealogicznymi.
Aby ten zamysł zrealizować, emisariusze mormonów podróżują po całym świecie i na
podstawie umów z archiwami państwowymi i archiwami innych kościołów kopiują
rejestry urodzeń i zgonów oraz inne dokumenty przydatne przy badaniach
genealogicznych (spisy ludności, rejestry podatkowe itp.).
Od 1890 członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, nie
praktykują wielożeństwa. Ślubują sobie małżeństwo na wieczność, choć ostateczną
decyzję co do czasu trwania ich związku pozostawiają Bogu. Doniesienia na temat
występującego w niektórych rejonach USA wielożeństwa dotyczą członków innych
wspólnot religijnych, niekiedy odwołujących się do tradycji mormońskiej.
Do lat 70. XX w. funkcjonował zakaz kapłaństwa czarnoskórych (jako „synów”
Kaina), choć od zawsze opowiadali się za zniesieniem niewolnictwa. Przysporzyło
im to wrogów wśród zwolenników niewolnictwa (którzy uważali ówcześnie, że
„duchowi synowie” Kaina powinni zawsze być niewolnikami).
Wszystkich mormonów obowiązuje zakaz picia alkoholu, kawy, herbaty, używania
tytoniu i innych szkodliwych substancji (zobacz Słowo Mądrości).
Nie wierzą w Trójcę Św., lecz w trzy samodzielne osoby Boskie – Boga Ojca,
Jezusa Chrystusa i w Ducha Świętego (zob. tryteizm) oraz zgromadzenie 10 plemion
Izraela i utworzenie Nowego Syjonu na kontynencie amerykańskim. Uznają również,
że ludzie jako Dzieci Boże, dzięki zadośćuczynieniu Chrystusa mogą stać się jak
Bóg – osobami nieskazitelnymi i doskonałymi. Przywiązują wagę do starannego
wychowania i wykształcenia swoich dzieci realizując przesłanie swojego drugiego
prezydenta Brighama Younga, że człowiek przez całe życie powinien kształcić się,
zdobywać wiedzę oraz pogłębiać i umacniać swoją wiarę.
Wpływ masonerii na mormonów
Istnieje pogląd, że Joseph Smith, który krótko należał do nieregularnej loży w
stanie Illinois, czerpał inspirację z obrządków masonerii. Także kilku kolejnych
prezydentów Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich było
wolnomularzami. Mormoni często zaprzeczają wpływom masońskim tłumacząc zbieżność
w niektórych ceremoniach ich wspólnym pochodzeniem od kultu sprawowanego w
Świątyni Jerozolimskiej. Sama nazwa mormoni miałaby być zniekształconym słowem
masoni.
Głoszenie religii
Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach
Ostatnich kładzie wielki nacisk na sprawę działalności misyjnej. Kiedy mężczyźni
kończą 19 lat, są zachęceni do podjęcia służby na misji; kobiety natomiast mogą
podjąć służbę po ukończeniu 21 lat. Starsze małżeństwa mogą zdecydować się
służyć jako para. Służba mężczyzn trwa przez okres dwóch lat, natomiast kobiety
oraz starsze małżeństwa służą przez 18 miesięcy. Aby zostać misjonarzem, osoba
musi żyć zgodnie z zasadami Kościoła, co obejmuje przestrzeganie Słowa Mądrości
i prawa czystości moralnej. Misjonarze finansują misje z własnych funduszy, zaś
przywódcy Kościoła decydują, dokąd wolontariusze mają się udać. Większość misji
polega na głoszeniu prawd wiary, jednak niektórzy misjonarze powoływani są do
uczestnictwa w akcjach humanitarnych lub do pracy w charakterze przewodnika w
miejscach ważnych dla kościelnej historii. Starsze małżeństwa powoływane są
zwykle do służby w biurach kościelnych albo odwiedzania nieaktywnych członków.
Obecnie Kościół ma ok. 53 000 misjonarzy w większości krajów świata. W Polsce
jest ich ok. 100; działają oni w Warszawie, Łodzi, Krakowie, Poznaniu, Lublinie,
Białymstoku, Wrocławiu, Bydgoszczy, Gdańsku, Katowicach, Zabrzu, Sosnowcu,
Szczecinie i Kielcach (4 członków 14.10.2008 r.).
Cechą charakterystyczną podczas spotkań z misjonarzami mormońskimi jest ich
dawanie własnego świadectwa[1] o przekonaniu prawdziwości objawienia jakie miał
Joseph Smith i że Księga Mormona jest Słowem Bożym.
fragmenty z Wikipedii